Yünün en değerli özelliği, bildiğimiz gibi sıcak tutmaktır. Ancak, bazı özel kimyasal bileşimler nedeniyle ısınan fiberin kendisi değil, yün elyafını oluşturan sayısız sert "yaylar" tarafından kumaşa güvenli bir şekilde sıkışan havanın hesaba katılması çok önemlidir.
Bu nedenle, kumaşın değeri kalınlığı ile değil, lifin saflığı ve hafifliği ile, düşük ağırlıkla mümkün olduğunca fazla hava tutma kabiliyeti ile ölçülür. Ve yünlü kumaşın tarzı sadece bu haysiyeti vurgulamalıdır.
Bu nedenle, sert, preslenmiş formlardan kaçınırız. Kenarı kucaklamamak için - burada kumaşın hacimselliği, havadarlığı izlenimini korumak önemlidir - en çok zaman alan ve sofistike kenar işlemi sıklıkla kullanılır - kabartmak.
Yani, tahtadan kenar boyunca içeriden görünmez bir çizgi sık sık el dikişleriyle dikilir, her iki kumaşı sabitler ve böylece şekli sabitler. Bitiş çizgisi kenardan daha uzak bir mesafede bulunur. Ceket formları çoğunlukla ücretsizdir - çünkü hafiflik her zaman özgürlükle ilişkilidir. Kumaşı yapıcı çizgilerle daha az kestik, görsel olarak ağırlık vermiyoruz, boşuna değerli malzemeleri bozmuyoruz. Bütün bunlar daha pahalı perdeler için geçerlidir. Onlardan montlar uzun yıllar dikilir, bu nedenle stiller klasiktir, dikkatle kalibre edilmiş, genellikle yuvarlak detaylar ana hatlarıyla.
Şekilli kurgu - her türlü cesur eklem, sinirli detaylar - küçük bir saf yün elyaf ilavesi ile daha ucuz yünlü kumaşlara gideceğiz. Ancak burada kural kalır: daha hafif perdeler serbest formlara ihtiyaç duyar ve kumaş gibi yoğun, ağır olanlar net bir tasarıma ve dekorasyon detaylarına ihtiyaç duyar. Kumaş ne kadar az konuşursa, onu süsleyen stil de o kadar yüksek olur.
